Inxustiza.Dor.Fame.Medo.Conformismo.Resignación.Tristura.Represión.Escravitude.Hipocresía.Coacción.Mentiras.Guerra.Golpes.Tiros.Sangue.Morte.Indiferenza.Sufrimento.Maldade.Pasotismo.Alevosía.Ambición.Envidia.Tortura.Desinformación.Censura.Intimidación.Violencia.Crime.Soberbia.Poder.Incultura.Desinterés.Diñeiro.Ostentación.Necesidade.Infelicidade.Incomprensión.Rincor.Crueldade.Perfección.Soidade.
¡P R O T E S T O!
viernes, 28 de septiembre de 2012
martes, 18 de septiembre de 2012
Adverbio de negación
-Temos tantas ansias, tantas ganas de come-lo mundo a base de trabadas decisivas,
tanta revolución enchéndonos os beizos, que..
que..
..
-Que limitámonos a frear cando nos poñen un balado diante.
tanta revolución enchéndonos os beizos, que..
que..
..
-Que limitámonos a frear cando nos poñen un balado diante.
jueves, 13 de septiembre de 2012
FÉRVEME O SANGUE
Ferve, coma unha pota na lareira, coma os beizos en verán.
Deixa que outro che crave un coitelo. Que fure o teu corpo fondo, que atravese a túa carne.
Que a sangue flúa a borbotones, vermella, deslizándose polo teu corpo quente mesturada ca súor fría.
Deixa que o coitelo xee a pel, sinte o xeo no teu interior, a dor, a rabia
a impotencia ó saber que non podes facer nada
As bágoas tentan estoupar nos teus ollos, pero ti apretas os dentes, de forma que doa, mentres o coitelo revólvese no teu interior, facéndose dono da situación,
sendo ti suxeito pasivo neste apuñalamento.
Agora, intenta arrincarte o coitelo co rostro sereno.
Xamáis sentiras unha dor semellante. Quererás morrer mesmo nese intre, quererás abandoar, quererás deixarte levar polo camiño fácil.
Pero non o farás, e tirarás do coitelo cara fora, sentindo esa dor tan intensa, arrincándoo do teu interior, liberándote del.
Xa non hai dor, xa non hai pesar, xa non hai rabia.
So alivio.
E iso é o que se sinte cando o sangue che ferve.
Dor, impotencia, rabia, furia pola inxusticia.
Pero alivio e satisfacción na victoria trala loita.
Deixa que outro che crave un coitelo. Que fure o teu corpo fondo, que atravese a túa carne.
Que a sangue flúa a borbotones, vermella, deslizándose polo teu corpo quente mesturada ca súor fría.
Deixa que o coitelo xee a pel, sinte o xeo no teu interior, a dor, a rabia
a impotencia ó saber que non podes facer nada
As bágoas tentan estoupar nos teus ollos, pero ti apretas os dentes, de forma que doa, mentres o coitelo revólvese no teu interior, facéndose dono da situación,
sendo ti suxeito pasivo neste apuñalamento.
Agora, intenta arrincarte o coitelo co rostro sereno.
Xamáis sentiras unha dor semellante. Quererás morrer mesmo nese intre, quererás abandoar, quererás deixarte levar polo camiño fácil.
Pero non o farás, e tirarás do coitelo cara fora, sentindo esa dor tan intensa, arrincándoo do teu interior, liberándote del.
Xa non hai dor, xa non hai pesar, xa non hai rabia.
So alivio.
E iso é o que se sinte cando o sangue che ferve.
Dor, impotencia, rabia, furia pola inxusticia.
Pero alivio e satisfacción na victoria trala loita.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)