Non todo é da cor do vento.

A superficie de Galicia é ampla, nela cabe todo; é unha terra libertaria onde hai lugar para todo o que a queira.

Como aquí cabe todo, hai de todo.

Temos dende os loitadores que sosteñen a súa vida sobre uns ideais polos que a viva voz pelexan; nos que se fundamenta o seu vivir.

Os hai silenciosos, sorrintes, felices e cheos; sen preocupacións.

Os hai sumisos. Grises. Sen vida, sen forza. Sen aspiracións. Coa felicidade que o pasotismo produce.

Os hai carraxentos e cheos de alevosía, que rezuman maldade ó seu paso, coa lingua envelenada, que gozan como trasnos e sorríen coma demos.

Pero noutra parte, Galicia chora. 

Galicia morre de fame. Galicia medra na rúa. 

Galicia non coñece máis amor que o que perdeu; Galicia ten frío e Galicia morre de calor.

Galicia é esquecida. 

Esquecida por nós, esquecida polos seus propios fillos.