ledicia soterrada.
Cantos dos mares cheos de carbón,
raíz arrincada.
Montes e fragas, corazón baldeiro
Bebendo da ría as bágoas do ceo.
Negrura homoxénea non deixa vivir;
non quere atopar un lugar onde ir.
Lémbraste, de cando aínda vivías?
a lúa do ceo é curiosa.
Non garda recordos, pois nunca viviu
querendo loitar, polo que non existiu.
No hay comentarios:
Publicar un comentario