Co vento veñen, co vento foxen

Encher con sangue unhas veas frías

Que xa non palpitan.

Dicirlle á lúa; un trago de algo..

Que mate e non engorde.

Arder co desexo estirando un segundo

Que sempre remata.

Flotar rúa abaixo, lembranzas dun tempo..Perdido?

Contigo.

Xeonllos, que xamáis bicarán a terra

Frente perenne, berros ó tempo;

Noites dun día, unidas ó vento

Creando dispersas este sentimento

Desgarros internos, maldicindo ó ceo

Demo, que mal día! – Pensa ca resaca

Profundas feridas, amores que matan

Xente doente chora nas esquinas

Crendo vencidas

Súas almas malditas

Palabras ó vento

Palabras perdidas.

Que non doan os recordos