DIARIO DUN SINTERRA

Meu nome é ninguén, e son un sinterra

Non teño amo, nin patria nin deus

O camino fórmano as miñas pegadas

Son eu quen decide quen foi e quen veu.

Camiño sen rumbo

Apilando fracasos

Recordos de chumbo

Morren cos meus pasos

Podedes facer de min

A sátira que queirades

Pois vosas vidas baleiras

Outra cousa xa non saben

Que se escollo como vida

A de peregrino salvaxe

Non poñas impedimentos,

Nin mostres a túa carraxe

Pois se de  medrar escollo;

E medre nas mans do aire

foi porque así eu o quixen,

e ca lúa do ceo baile.

..

Meu nome é ninguén, e son un sinterra

Xurei non morrer, máis penso cumprir

se de mornos chíos miña gorxa berra

a vida de vento que quixen vivir.

"Ceibes vivimos hoxe, ceibes morreremos mañá"